PMS, czyli ratuj się przed stresem maratońskim

Tym razem zapraszam na felieton gościnny.
A temat ważny.

Bo dotyczy PMS (Pre–marathon syndrome)

czyli syndromu przedmaratońskiego.
Autorem pojęcia jest Joan Benoit Samuelson.
Tim Noakes w Lore of Running wspomina, że maratończyk przed ważnym upragnionym biegiem jest jak na ostrzu noża.
Przytacza historie biegaczy, którzy wyłączają się na różne sposoby z życia publicznego.
Po to, aby nic nie zakłóciło ich przygotowań i formy.

Autorem tego felietonu Joanna Kurek. Miłej lektury 🙂

PMS czyli syndrom napięcia przedmaratońskiego oczami postronnej, choć też biegaczki.

Maratończyk gromadzi energię

Maratończyk przed maratonem jest niczym piłkarz na Mundialu…
Unika więc najmniejszego, zbędnego wysiłku a całą swoją energię kumuluje, by wykorzystać ją w godzinie „0”.
Spacer – tylko na ławkę w parku zdrojowym.
Zakupy – tylko, dlatego by starczyło pieczywa na śniadanie.
Wizyta w biurze zawodów – no tak, bez tego się nie obejdzie.
Na szczęście przyszły maratończyk wie, że seks to także endorfiny, a te na wieczór przed startem łagodzą objawy stresu.

Maratończyk zdrowo się odżywia

W domu maratończyka pachnie cebulą i czosnkiem.
Maratończyk chucha na siebie i dmucha. Nie zaśnie bez tradycyjnej kanapki z ząbkiem czosnku.
A do wszystkich potraw najchętniej jadłby cebulę – bogatą w witaminę C.
Przed maratonem wzrasta więc w kraju spożycie czosnku.
A najbliższe otoczenie biegacza oswaja się z charakterystycznym zapachem.

Maratończyk sypia jak dziecko

Osiem godzin snu to podstawa.
Ostatni tydzień przed maratonem to czas regeneracji.
Maratończyk je, śpi i odpoczywa. Skrupulatnie wylicza, o której powinien się położyć,
by budzik zadzwonił po ośmiu godzinach.
Chcesz czy nie, o godzinie 22.00 najczęściej gasi światło i pada komenda – śpimy. A w ciągu dnia maratończyk leżakuje.
Kanapa jest więc non stop gotowa do drzemki – poduchy służą nie do opierania się, ale pod nogi, dla lepszego relaksu.

Nieustające pasta party

Tydzień przed maratonem menu dostosowane jest do potrzeb biegacza.
Czyli w poniedziałek makaron, we wtorek makaron, w środę makaron…
A ty kobieto wymyślaj atrakcje do tego makaronu.
To rzeczywiście niezły test kreatywności. Na szczęście łasuch biegacz da się namówić także na bogate w węglowodany racuchy.
Godzina smażenia, a biegacz pochłania kolejne porcje. Przy dwunastym traci rachubę.
A, że osiągnął już wagę startową, Ty kobieto pilnuj go, by nie przytył.
Czyli odwieczna zagadka jak by tu mieć ciasteczko i zjeść ciasteczko 🙂

Racuchy! Jabłka i racuchy!

Ostatnie godziny do startu

Nastaw budzik, przypilnuj, żeby wstał na czas, podaj kawę, zrób śniadanie – zgodnie
z zamówieniem, przypilnuj wizyty w toalecie, odpytaj czy ma wszystko i wspieraj, wspieraj, wspieraj.
Gdy czas przygotowań do startu się kurczy – czas na radykalne metody.
Jeszcze chwila i sama będę musiała pobiec ten maraton 😉

Upragniona meta

Tutaj najwierniejszej z fanek zabraknąć nie może.
Już na pół godziny przed spodziewanym czasem stoi na mecie.
Wytęża wzrok wypatrując różowej koszulki. Na wszelki wypadek cyka fotkę każdej różowej koszulki.
I wreszcie jest – pamiętaj kobieto ustaw program na sport, bo najważniejsze zdjęcie musi być ostre jak żyletka.
Już za chwilę trafi przecież na fejsa, a finisher będzie liczył lajki i odczytywał kolejne komentarze z gratulacjami.

Uff zdążyłam! Choć na taką życiówkę mnie nie przygotował!
Za to moje wsparcie docenił sam komentujący bieg.
A teraz kolejne formy wsparcia – woda, izotonik, jedzenie, woda, izotonik… do potęgi n.
I nieśmiertelne pytanie – co jutro jemy…

Mówili, że kibicowanie na biegach to łatwa rzecz?

Maraton, maraton i po maratonie

I teraz kobieto myślisz zapewne, że odpoczniesz…
koniec stresu maratonu, biegacz dotarł do mety i pełnia szczęścia!
Nic z tego – teraz zaczyna się okres napięcia… pomaratońskiego.
Głodny, spragniony, zmęczony… więc nakarm, napój, pomasuj, podziwiaj i podziwiaj.

Ufff… kiedy on biegnie swój maraton ja też mam czas na bieganie.
Tym razem dyszka, ale jaka piękna. Zielono wokół, pod górkę więc i pomyśleć można.
Zaraz, zaraz… kiedy to kolejny maraton? A… w październiku!
Tylko tym razem to ja biegnę czyli za pięć miesięcy mój okres napięcia przedmaratońskiego 😀

A w październiku pobiegłam w Budapeszcie. Kliknij i czytaj 🙂

—
A jak to wygląda u Was? Coś podobnego u siebie widzicie, albo macie inne objawy?
Podzielcie się nimi w komentarzach. Zapraszam 🙂